Alex Eberle e Ivo Gasparin

Alex Eberle e Ivo Gasparin

Parla Talian

Ivo Gasparin - Graduado em Filosofia e Pós-graduação em Letras, Ivo Gasparin é professor de Língua Portuguesa e Literatura Brasileira. Com o pseudônimo de Tóni Sbrontolon, é colunista e autor. Dentro da música, destacou-se como fundador e componente do Grupo Ricordi.

Contatos

Un moroso come che volea la mama

La mama casa che la dizea su un rosário drio l’altro par che la fiola no la fesse qualche matità. 

La Zeneide la gavea belche vinti tré ani e no ghen’era cristi de catarse fora um moroso par maridarse, parchè la so mama la zera sempre ndrio impienirghe Le rece de consili. La ghe dizea sempre cossita:
– Varda, fiola, se te vol catarte fora un bon omo par maridarte, come che mi go fato con to pare, stà atenta de le tré robe che mi te digo: bisogna che’l sìpie económico; che’l sìpie bauco e che’l sìpie vérgine.
Ciò, dopo de arquante tentative, un giorno la Zeneide la riva casa tuta contenta:
– Mama, mama, mama... Me gò catà un bel moroso par maridarme e lu el me gà belche invità a ndar zo a le preie insieme.
– Ma ndar zo a le praie de colpo cossita, fiola?
– Siii... Mama, ma se vedissi che bel toso...
– Ben, ben... Se te dizi che l’è un bel toso... Ma se indì zo a le praie sol valtri due, no stà mia far qualche matità, è fiola, par desgrassiar la nostra fameia. Te sè che i tosati de incoi no i perde mia tempo.
– Si, mama... No stè preocuparve.
– E no stà mia desmentegarte de i trè consili: che’l sìpie económico, bauco e vérgine.
Lera el mese de febraio. Un bel fin de stimana. I gà ciapà l’ónibus da Cassiense e i ze dai zo a Areias Brancas. La mama casa che la dizea su un rosário drio l’altro par che la fiola no la fesse qualche matità. 
Doménega de sera, quando che la fiola la ze rivada casa, la mama la ze ndata tuta curiosa dimandarghe a la fiola:
– E alora, fiola, come zea stata?
– Ma se vedissi, mama, che brao moroso che me gò catà fora. 
– Ma sio ndai dormir onde, mò?
– Ntel’otel, mama!
– Maria Santíssima! Ntel’otel sol valtri due?
– Siii, mama. E mi son stata atenta par veder se lera come che me gavì dito: lu l’è económico, parche invesse de alugar due quarti, el gà alugà sol un quarto par noantri due.
– Maria Santìssima!
– E un quarto sol co na cama parchè lera pì barato, mama. E dopo, gò visto anca che l’è bauco, parchè invesse de méterme el cossin soto la me testa, el me gà mia metesto el cossin soto le me culate! 
– Maria Santíssima!
– Poco bauco, mama?! E dopo gò visto anca che l’era vérgine parchè el gavea ncora la camisigna picada su.
– Ah, Maria Santíssima!
– L’è próprio come che me gavì dito, mama: económico, bauco e vérgine...