Alora me gò recordà che na volta, ma ben antigamente, nte na pícola paròchia, i cristiani i zera che gnanca i farisei del tempo de Gesù

Doménega passada, so’ndà a messa, e el vigàrio el gà ledesto el vangelo de che a fémena là che a gà cometesto adultèrio e che i volea coparla a sassade. Alora me gò recordà che na volta, ma ben antigamente, nte na pícola paròchia, i cristiani i zera che gnanca i farisei del tempo de Gesù. E un giorno, arquanti cristiani i gà ciapà na fémena ndrio cométer adultério. I gà ciapà la fémena e i la gà menada ntela piassa. I gà mandà ciamar el vigàrio e i ghe gà spiegà che i gavea catà esta dona ndrio far adultério e  come che i gavea imparà ntela Bíblia, secondo la lege de Moisés, i volea coparla a sassade. I zera tuti pronti coi sassi in man.
Alora el vigàrio, che’l gavea ledesto el vangelo, el gà parlà cossita:
– Se qualche dun de valtri no’l gà mai fato gnanca un sbàlio ntela so vita, che’l sìpie el  primo a molarghe na sassada.
Ciò, ghen’era un talian de quei che i trea zo boce de pignuni e copea passarine a sassae, no’l gà spetà gnanca un segundo. El gà ciapà un bruto de un sasson e ‘vampt’ ntea testa de la fémena. La fémena la ze cascada in tera, seca. El vigàrio, cativo, lo gà vardà ben in fàcia e el ghe ga dito: 
– E ti, bruto sacranon, gheto mai sbalià ntela to vita?
– Ah, padre, darente cossita nò, no gò mai sbalià
El ghe gà respondesto al vigàrio.