Alex Eberle e Ivo Gasparin

Alex Eberle e Ivo Gasparin

Parla Talian

Ivo Gasparin - Graduado em Filosofia e Pós-graduação em Letras, Ivo Gasparin é professor de Língua Portuguesa e Literatura Brasileira. Com o pseudônimo de Tóni Sbrontolon, é colunista e autor. Dentro da música, destacou-se como fundador e componente do Grupo Ricordi.

Contatos

La fiola teimosa

Alora, ghen’era na tosa de quele teimose che guai.

Quando ghen’è qulquedun teimoso, se dize che’l gà na testa de mul impacà. Ghen’è gente che quando che i dize che i vol na roba, no ghe ze cristi che i scàmbie de Idea.

Alora, ghen’era na tosa de quele teimose che guai. La zera brava e tuto quanto, ma teimosa che gnanca na mula. La zera sempre insieme co so pare a iutarghe da par tuto: ndarghe drio ai porchi, molder le vache, sapar in colónia... da par tuto, pó, ma  teimosa.

Na doménega, la ze ndata iutarghe a so pare a molar le vache ntel potrero, e in te quela la ga visto el caval negro, che i ghe ciamea de Negron, de tanto negro che lera,  ma anca impetuoso come un demónio. La ghe ga dito de incontro a so pare:

– Pai, incoi vui montar su ntel Negron...

– Sito mata, tosa, o sito ndrio deventar mata?! Te sè mia che’l Negron le cativo che  gnanca un demónio?

– Ma mi me tegno ntele crine, pai! Ásseme sol na volta, pai!

Come che’l pupa dela tosa el savea che la gavea tanto  coraio, el ghe  gà racomandà:

– Varda, fiola, se te dizi  che  te  gh’è coraio, mi te asso parchè te si sempre ndrio  iutarme drio i laori.

Alora el pupà l’è ndà ciapar el Negron, lo ga fornio polito, metesto su i pelegri e  intanto che la fiola la montea su el ghe gà tegnesto el  freno. Quando che’l pupà el ga  molà el freno del Negron, la tosa la ga dato na spunciada ntea pansa del caval coi  calcagni. Santo Dio,  l’è stà sol na disparada... patatá, patatá, patatá... E la fiola in sima  che la ozea che gnanca na mata. La ga scominsià a ciamar zo tuti i santi: SantAntoni!... San Giorgi... San Roco... San Giusepe... e el caval patatá, patatá,  patatá... de pì che’l  caval corea, de pì la strendea i calcagni ntea pansa del Negron. Quando che’l pupà dea  tosa el ga visto cossita,  el ghe ga osà:

– Verdi le gambe, fiola!...

Quando che la ga verto le gambe, El caval el se ga fermà. La Zé desmontada zo tuta  spaurada e la ze ndata de incontro a so pare  piangendo.

– Te gavea mia dito mi, che’l Negron lera pericoloso? Gh’eto imparà adesso?

– Si, pai, che go imparà...

– Gh’eto imparà chè?

– Gò imparà, pai, che dà de pì resultado verder le gambe che ciamar zo tuti i santi...