Alex Eberle e Ivo Gasparin

Alex Eberle e Ivo Gasparin

Parla Talian

Ivo Gasparin - Graduado em Filosofia e Pós-graduação em Letras, Ivo Gasparin é professor de Língua Portuguesa e Literatura Brasileira. Com o pseudônimo de Tóni Sbrontolon, é colunista e autor. Dentro da música, destacou-se como fundador e componente do Grupo Ricordi.

Contatos

Bimbo

Go mai cognossesto un omo che ghe piasea tanto de caciassa come Bimbo

Go mai cognossesto un omo che ghe piasea tanto de caciassa come Bimbo. El gavea fin metesto su un lambico e el disea che la caciassa che’l fabrichea l’era par el so guasto.
Ma seben che’l gavesse el lambico, tuti i giorni el fea la via sacra. El visitava tute le bodeghe. El rivea casa, de note, sempre ciuco. L’era na barufa cola dona, coi i fioi e, dele volte, spachea fora tuto. I visigni i proea darghe consìlii, ma no gnen era maniere che’l s’indrissesse fora. 
Ga sucedesto ghen era un vecioto de novanta due ani drio morir. Se pol dir che’l gavea belche inciavà i denti.  I ghe gavea belche prontà la tomba par interarlo, ma, de colpo, el vècio el se ga ricoperà e la tomba la ze restada là verta ntel semitero 
Alora, tre visigni de Bimbo, che deromai i zera stufi de véderlo rivar casa ciuco e desgrassiar la fameia, i ga resolvesto darghe un spauron ben grando. 
Par coinsidensa, l’era un giorno vanti del di dei morti. I lo ga spetà ntela ùltima bodega e come che l’era belche intrigà de caminar, i lo ga ciapà e i lo ga menà là ntel semitero e i lo ga impiantà rento ntela tumba verta.
Come che i se gavea portà drio na candela cada un, dopo che i ga sentio che Bimbo l’era drio roncar, i se ga postà dedrio de diverse tombe là darente, par spetar che’l se desmissiasse e darghe un spauron par veder se el se desvissiesse dela caciassa. 
Dopo de na ora e mesa, i ga impissà le candele e el primo dei tre el gà scominsià a osar:
– Doman l’è el giorno dei morti e fà sinquanta quatro ani che son quà par via de quel maledeto vìssio dela caciassa. Quante volte la me fémena la me ga dito par fermarme de bever, che gavaria la vita curta. Quante volte el dotor el me gavea conselià.
Con quel osamento, el ciuco el se ga desmissià. Alora, el secondo, cola candela impiada:
– E mi, che fà belche quarenta due ani che son qua a ricordarme de quela volta que son caisto del caval parché zera ciuco e me go spacà la testa par colpa de quel maledeto vìssio dela caciassa.
In questo momento, Bimbo l’era belche vegnesto fora e el se gavea sentà sora la tomba.
In te quela, el terso omo, anca lu cola candela impiada, el ga tacà:
– E mi, che fà squasi trenta ani che son qua parché na note zera drio tornar casa ciuco e son caisto rento ntel rio e me go negà par via de quel maledeto vìssio dela caciassa.
Alora, Bimbo, che l’era ncora meso ciuco, el ghe ga domandà:
– Valtri, che fà tanti ani che sì qua, savarissi mia dirme onde che ghen è na bodega verta qua darente?