Alex Eberle e Ivo Gasparin

Alex Eberle e Ivo Gasparin

Parla Talian

Ivo Gasparin - Graduado em Filosofia e Pós-graduação em Letras, Ivo Gasparin é professor de Língua Portuguesa e Literatura Brasileira. Com o pseudônimo de Tóni Sbrontolon, é colunista e autor. Dentro da música, destacou-se como fundador e componente do Grupo Ricordi.

Contatos

Promessa a Madona do Caravaio

Quando che Toni el gà visto che la gasolina la ze ndata a quatro cunti, el gà pensà de comparse na moto, parchè i ghe gavea dito che la fea de pì de trenta chilómertri con un litro de gasolina.

Quando che Toni el gà visto che la gasolina la ze ndata a quatro cunti, el gà pensà de comparse na moto, parchè i ghe gavea dito che la fea de pì de trenta chilómertri con un litro de gasolina. El gà tirà via i soldi dela popansa e l’è ndà comprarse sta moto. Ma la so fémena la zera preocupada, parchè Toni el gavea mai montà sà nte na moto:
– Vanti de montar sù, Toni, saria meio che te ciamessi el vizigno, pa insegnarte un pochetin, al manco.
– Sììì... Bon... Se sò ndar de bissacleta, savarò ndar anca de moto... No la ze mia che gnanca na bissacleta? E alora, ze sol tender de no cascar dele bande, pó...
Quando che ze rivà el primo sabo, el ghe gà dito a la dona:
– Incoi vao proar la moto.
– Sol se te si fora dei sentimenti... Veto fin onde, mò?
– Ah, vao sol fin la zo dea Florense.
¬– E ze ghe ze le poìssie? No te gh’è gnanca i decumenti gnancora!
– Và drio a polìssie, ti...
El gà ciapà la moto e l’è ndà. Quando che l’è rivà la zo in fondo, el vede le polìssie la via darente el pórtico. El gà pensà de tornar in drio, ma el gavea paura che i lo gavesse visto e che i ghe coresse drio. Alora, l’é saltà zo dea moto e el gà pensà: speta che ghin fioco una de bona anca a le polìssie. El gà scuminsià urtar la moto fin la via del pórtico. Quando che l’è rivà darente, el comandante el ghe gà dimandà:
– Aconteceu alguma coisa, senhor?
– Nò, nò, no aconteceu nada non. É que fiz uma impromessa a Madona do Caravaio, que no dia que terminava de pagar a moto, eu ia impurar ela até lá no Santuário de Faropilha.
– Mas isso é uma coisa espetacular – ghe gà dito el comandante – Vou até ligar para a televisão!
– Non, non... Non precisa non...
– Eu até vou destacar uma viatura para acompanhar o senhor até lá, pois é uma viagem muito longa e uma façanha nunca vista antes.
– Non, non... Non tenho de preciso, non... Depois até que eu sego lá, vem noite...
Mas é exatamente por isto. O senhor precisa de acompanhamento.
E cossita el gà fato. El gà destacà na viatura pa ndar insieme con Toni.
Ben, pa incurtarla, i ze rivai là del Santuàrio a le quatro dea matina. Toni tuto sudà e co i calcagni pieni de bessighe. Quando che l’è rivà quà in Flores da Cunha, tuti i volea parlar con Toni.
– Toni, te gò visto ntea televison!
– Zeo vero che te si ndà urtando la moto fin là del Santuàrio de Caravaio?
– Sì che ze vero...
– Ma par chè che ghe zera le polìssie insieme?
– Parchè i volea iutarme, pò...
– E sito stà bon de tornar in drio de moto?
– Nò, porca putana... Me gà toca ciapar un ghinso parchè no gavea mia decumenti drio e gnanca el capassete. E par quela, me gà tocà pagar anca na multa. Ma son contento parchè son vegnesto fora ntea televison e gò ciavà le polìssie...