Questa quà l’è stá Alex Ébberle contármela.

Questa quà l’è stá Alex Ébberle contármela.
El me gà dito que na volta, un vecioto, quá de Frore da Cunha l’è ndà menar la so veciota cosultarse de un dotor là in Cassia. Ma sto dotor el gavea el consultòrio te un indifìcio de quatòrdeze andari, e el consultòrio l’era pròprio nte l’último andar, la su in sima.
Lu e la so dona i gà ciapà el levador e i zei ndai su. Quando che i ze rivai là nte a salinha del consultório, l’omo el ghe gà dito a la dona, che intanto che’l dotor la consultea, lu ndea te a farmácia. El gà ciapà el levador e l’è ndato zò, ma quando che l’è rivà ntel sètimo andar, el levador el se gà fermà e ghe ze ndà rento na putana, che la stea ntel medèsimo edifício del consultório. Ciò, lu el gà scumissià vardarla de in cima a in fondo, e ela la gà visto suito che l’era un talian pien de soldi e la ghe gà parlà:
– O senhor não gostaria de fazer um programa diferente, hoje?
– Ah...Non dá prà dizer que non, insergando una coisa bonita ansim!
Come che lu l’era ben vestio, scarpe nove, un bel reloio ntel brasso, la gà proà darghe na tirada. La ghe gà fato na meza volteada davanti lu e la ghe gà dimandà:
– Quanto que o senhor daria pro um programinha de uma hora?
– Ah... daria pra dar uns vinti real...
Ciò, la ze stata cativa e la ghe gà dito:
– O quêêê?... Vinte reais? Com vinte reais eu não pinto nem a unha do dedinho do pé!
Lu el gà tasesto su, e i ze ndai zò sensa dir gnanca pi na parola, e cada un el gà ciapá la so strada.
Ma, nte a stimana drio, el vècio e la so dona, che la zera belche tuta meza stropiada, pi larga che alta, piena de rughe su pa a fàcia, i ze ndai consultarse nantra volta co’l medésimo dotor. Ma in te quela che i zera indrio ndar su co’l levador, i gà intivà de ciapar la medèsima putana, insieme co’luri due. Alora sta putana lo gà vardà ben in fàcia e la ghe gà dito:
– Viu o que é que o senhor arrumou com vinte reais?